Planowanie przestrzenne na poziomie lokalnym

Najniższym z poziomów planowania przestrzennego jest to przebiegające na szczeblu lokalnym. Ze względu na podleganie trzem strukturom administracyjnym: centralnym, wojewódzkim i właśnie lokalnym, działania na tym poziomie pozostawiają wykonawcom najmniej swobody.

Najważniejszym zadaniem władz gminy jest tworzenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Ma ono w sposób ogólny określać lokalne zasady zagospodarowania i politykę przestrzenną.

Powinno zawierać w sobie diagnozę obecnego stanu rzeczy, a także zaplanowane, najkorzystniejsze kierunki rozwoju. Nie bez znaczenia pozostaje również egzekwowanie postanowień takiego właśnie dokumentu.

Skomponowanie studium jest podstawą do stworzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie oznacza to jednak, że władze wybranej gminy w ogóle nie mogą wykazać się kreatywnością.

Są jednak zobowiązane do podejmowania działań zgodnych z określoną i zapisaną w dokumentach polityką przestrzenną. Okresowe raporty mogą w jasny sposób określać, w jakim stopniu zamierzone cele zostały zrealizowane i czy podejmowane inwestycje są zgodne z głównymi założeniami gminy.